کد مطلب:148599 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122
نگاهی به وفاداری بستگان و یاران و تقدیر حسین از آنها
و در غروب تاسوعا بود یا شب عاشورا، امام حسین علیه السلام فرمود:
جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله به من خبر داده كه به زودی بسوی عراق می روم و در زمینی به نام «عمورا» و «كربلا» فرود می آیم و در آن زمین به شهادت می رسم و آن وعده نزدیك شده است. بدانید به گمانم كه در رابطه با آن همه دشمن، آن روز شهادت فردا باشد، من به شما اجازه دادم شما آزادید هر جا می خواهید بروید، شب تاریك است، هر كدام شتری بگیرید و در تاریكی (بدون اینكه كسی شرمنده شود) برود و هر یك از شما مردی از اهل بیتم را نیز با خود ببرد، خدا به همه ی شما جزای خیر عنایت فرماید.
نظر دشمن تنها من هستم و اگر به من دست یابند از دستگیری غیر من منصرف می شوند.»
پس از این اتمام حجت و سخنان كه لرزه بر قلبهای خویشان و یاران انداخت. نخست خویشان از برادران و برادرزادگان و فرزندان
عقیل و عبدالله بن جعفر به پیش آمدند و گفتند: «ما هرگز تو را رها نمی كنیم، خدا نبیند كه ما بعد از تو زنده باشیم.»
نخستین كسی كه این سخن را فرمود، قمر بنی هاشم حضرت عباس علیه السلام بود.
باز امام، اجازه داد كه بروند، آنها با كمال تأكید گفتند: «مال و جانمان به فدای تو باد، زشت باد از ناحیه ی خدا، زندگی بعد از تو.»
سپس اصحاب و یاران، هر كدام به پیش آمدند و اظهار وفاداری نمودند كه نقل گفتار آنها در این كتاب مختصر نمی گنجد، تنها به ذكر گفتار یكی از آنها یعنی «زهیر بن قین» اكتفا می كنیم، دیگران نیز شبیه همین گفتار را گفتند.
زهیر عرض كرد: «سوگندت به خدا دوست دارم در راه تو كشته شوم سپس زنده گردم، سپس كشته شوم سپس زنده گردم، تا هزار بار این چنین كشته شده و زنده گردم و خداوند به خاطر این، جان عزیز تو و اهل بیت تو را از هر گزندی حفظ نماید.»
وقتی كه امام حسین علیه السلام صداقت، خلوص، شجاعت، ایثارگری و روحیه ی عالی آنها را دید به آنها فرمود:
«من فردا كشته می شوم و شما نیز كشته می شوید و احدی از شما باقی نمی ماند. [1] حتی قاسم و عبدالله شیرخوار، جز فرزندم علی (امام) زین العابدین علیه السلام زیرا خداوند نسل مرا از او قطع نمی كند و او
پدر هشت امام بعد از خود است.» [2] .
همه ی اصحاب گفتند: «حمد و سپاس خداوندی را كه افتخار یاری تو را به ما عنایت كرد و شرافت شهادت با تو را به ما داد ما خشنودیم كه با تو باشیم و همراه تو آییم.»
امام برای آنها دعای خیر كرد و از جلو چشم آنها به اذن الهی، پرده ها را برداشت، آنها مقامهای بهشتی خود را با چشم خود دیدند. [3] .
در میان شهیدان، گرچه همه در راه حسین علیه السلام سخاوتمندانه خون دادند و ایثار كردند، ولی نام شهیدانی همچون حضرت عباس علیه السلام پرچمدار كربلا و سقای نینوا، علی اكبر فرزند رشید و با كمال امام حسین علیه السلام، قاسم، حبیب، حر و بعضی دیگر در پیشانی تاریخ می درخشد.
حضرت مسلم علیه السلام كه شهید آغازگر و نماینده ی عالیقدر امام حسین علیه السلام بود نام او نیز به عنوان مردی بزرگ، شجاع و سلحشور از نسل عقیل، برادر گرامی علی علیه السلام فراموش نشدنی است.
در اینجا مناسبت، به ذكر چند نفر از این شهیدان به طور جداگانه با كمال اختصار می پردازیم:
جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله به من خبر داده كه به زودی بسوی عراق می روم و در زمینی به نام «عمورا» و «كربلا» فرود می آیم و در آن زمین به شهادت می رسم و آن وعده نزدیك شده است. بدانید به گمانم كه در رابطه با آن همه دشمن، آن روز شهادت فردا باشد، من به شما اجازه دادم شما آزادید هر جا می خواهید بروید، شب تاریك است، هر كدام شتری بگیرید و در تاریكی (بدون اینكه كسی شرمنده شود) برود و هر یك از شما مردی از اهل بیتم را نیز با خود ببرد، خدا به همه ی شما جزای خیر عنایت فرماید.
نظر دشمن تنها من هستم و اگر به من دست یابند از دستگیری غیر من منصرف می شوند.»
پس از این اتمام حجت و سخنان كه لرزه بر قلبهای خویشان و یاران انداخت. نخست خویشان از برادران و برادرزادگان و فرزندان
عقیل و عبدالله بن جعفر به پیش آمدند و گفتند: «ما هرگز تو را رها نمی كنیم، خدا نبیند كه ما بعد از تو زنده باشیم.»
نخستین كسی كه این سخن را فرمود، قمر بنی هاشم حضرت عباس علیه السلام بود.
باز امام، اجازه داد كه بروند، آنها با كمال تأكید گفتند: «مال و جانمان به فدای تو باد، زشت باد از ناحیه ی خدا، زندگی بعد از تو.»
سپس اصحاب و یاران، هر كدام به پیش آمدند و اظهار وفاداری نمودند كه نقل گفتار آنها در این كتاب مختصر نمی گنجد، تنها به ذكر گفتار یكی از آنها یعنی «زهیر بن قین» اكتفا می كنیم، دیگران نیز شبیه همین گفتار را گفتند.
زهیر عرض كرد: «سوگندت به خدا دوست دارم در راه تو كشته شوم سپس زنده گردم، سپس كشته شوم سپس زنده گردم، تا هزار بار این چنین كشته شده و زنده گردم و خداوند به خاطر این، جان عزیز تو و اهل بیت تو را از هر گزندی حفظ نماید.»
وقتی كه امام حسین علیه السلام صداقت، خلوص، شجاعت، ایثارگری و روحیه ی عالی آنها را دید به آنها فرمود:
«من فردا كشته می شوم و شما نیز كشته می شوید و احدی از شما باقی نمی ماند. [1] حتی قاسم و عبدالله شیرخوار، جز فرزندم علی (امام) زین العابدین علیه السلام زیرا خداوند نسل مرا از او قطع نمی كند و او
پدر هشت امام بعد از خود است.» [2] .
همه ی اصحاب گفتند: «حمد و سپاس خداوندی را كه افتخار یاری تو را به ما عنایت كرد و شرافت شهادت با تو را به ما داد ما خشنودیم كه با تو باشیم و همراه تو آییم.»
امام برای آنها دعای خیر كرد و از جلو چشم آنها به اذن الهی، پرده ها را برداشت، آنها مقامهای بهشتی خود را با چشم خود دیدند. [3] .
در میان شهیدان، گرچه همه در راه حسین علیه السلام سخاوتمندانه خون دادند و ایثار كردند، ولی نام شهیدانی همچون حضرت عباس علیه السلام پرچمدار كربلا و سقای نینوا، علی اكبر فرزند رشید و با كمال امام حسین علیه السلام، قاسم، حبیب، حر و بعضی دیگر در پیشانی تاریخ می درخشد.
حضرت مسلم علیه السلام كه شهید آغازگر و نماینده ی عالیقدر امام حسین علیه السلام بود نام او نیز به عنوان مردی بزرگ، شجاع و سلحشور از نسل عقیل، برادر گرامی علی علیه السلام فراموش نشدنی است.
در اینجا مناسبت، به ذكر چند نفر از این شهیدان به طور جداگانه با كمال اختصار می پردازیم:
[1] نفس المهموم، ص 122.
[2] اسرار الشهادة، به نقل از مقتل الحسين مقرم، ص 258.
[3] مقتل الحسين مقرم، ص 258.